Tíminn fljótur að líða .........blabla..........

Ég og elsti sonur minn vorum að tala saman um daginn, þegar að ég fattaði að hann er að verða 16 ára núna í desember eða jafn gamall og þegar ég varð ólétt af honum, ég horfði á hann um stund og velti því fyrir mér hvert tíminn hefði flogið...

Svo fór ég að hugsa um það hvernig ég fór að því að ala upp svona yndislegan dreng, ég pæli líka í því þegar ég sé hann og vini hans og vinkonur tala saman, hvað ég var mikið barn þegar hann fæddist það má segja barn að ala upp barn ,farin að leigja með kærastanum/pabbanum.  Hann var 19 ára svaka töffari  og núna 17 árum, 2 börnum, basli og miklum veikindum seinna á ég þennan yndislega unga mann sem er stoð og stytta mömmu sinnar og ekki hjálpar sú 12 ára  minna til þó gelgjan sé stundum að ganga af henni.

Þetta er ekki búið að vera auðvelt en samt margfalt þess virði og allar fórnir sem ég hef fært gerði ég með glöðu geði ég elska þessa krakka mína og er að rifna úr stolti yfir því að við höfum gert þetta allt saman 2 ein ég og pabbi þeirra við höfum verið svo ótrúlega heppinn að eiga hvort annað að 

 Kkv monthænan.

 

 

Fátækt er raunveruleg á Íslandi.

Ég velti því mjög oft fyrir mér hvernig að ófaglærðar sjálfstæðar mæður í láglaunastörfum fara að því að lífa út mánuðinn ég meina hvernig er hægt að lifa eins og dæmið hér að neðan sýnir?

",,Það að vera einstæð móðir á vinnumarkaðnum er klárlega dapurlegasta staðan sem hægt er að vera í. Vinnan er mikil, litlir peningar til að kaupa mat handa sjálfri sér og börnunum. Þú getur kannski keypt slátur á útsölu.

Þú hefur ekki efni á neinum sköpuðum hlut og engan tíma til aðsinna krökkunum. Þetta ástand gengur á engan hátt upp,” sagði viðmælandi. Kona sem hann þekkir fær 116.000 kr. útborgaðar á mánuði fyrir fulla vinnu að við bættum u.þ.b. 30.000 kr. á mánuði í meðlag; hún greiðir 40.-50.000 kr. í leigu í félagslega kerfinu og matur fyrir þrjá getur ekki farið undir 1.500 kr. á dag.

Þannig fara nær 100.000 kr. bara í húsnæði og mat. Þá á hún eftir að greiða dagvistunargjald fyrir eitt barn, hita og rafmagn, símreikninginn og e.t.v.strætókort. Launin duga ekki fyrir helstu nauðþurftum. Hún hefur hvorki efni á fötum né skóm á börnin, skólaferðalögum þeirra, heitum mat í skólanum, hvað þá tómstundum eða bíóferðum fyrir þau eða sjálfa sig. Hún getur ekki greitt lækniskostnað, þó hún fari í heilsugæsluna og alls ekki tíma hjá sérfræðingi. "

 ,,Mér finnst ekkert skrýtið að fólk gefist upp við þessar aðstæður!” sagði viðmælandinn. Í nýlegrigrein Hörpu Njáls (2006) kemur fram að stór hluti þeirra sem stunda láglaunastörf eru konur,m.a. við menntun og uppeldi barna á leikskólum, umönnun aldraðra og sjúkra og við gæslu og stuðning í grunnskólum."

"Hún nefnir þar dæmi um unga konu, með eitt barn á framfæri, sem vinnur sem ófaglærður starfsmaður á leikskóla í 100% starfi. Miðað við tekjur hennar (100%starf, meðlag og barnabætur) í janúar 2005 vantaði 47.000 kr. mánaðarlega (eða 25,5%) til að tekjur hennar dygðu til lágmarksframfærslu. Viðmælendur skilja af hverju einstæðar mæður með litla menntun gefast upp á vinnumarkaðnum. Á vissum aldri eru börnin veik til skiptis og ekki víst að atvinnurekendur séu umburðalyndir gagnvart því. Þunglyndi meðal ungra, einstæðra mæðra er algengt, enda hefur langvarandi þreyta og peningaleysi slæm áhrif á geðheilsuna. Sjálfsmat kvennanna molnar svo niður hægt og rólega.""

Tekið úr Bæklingnum Hvar þrengir að. Rauðikross Íslands maí 2006

Lesið bæklinginn hér.

 

Bara smá ljóð...................

Skrítið

 

Stundum er lífið svo skrítið,

þá finnst mér það nú ósköp lítið.

En þó það sé svona agnar smátt,

þá er það allt sem ég hef átt.

 

Og þó lífið hafi oftast sett mig í hálfgert kerfi,

Þá finnst mér gott að það hafi verið erfitt.

Því það hefur kennt mér svo margt,

þó hér verði aldrei allt sagt .

 

Stundum hefur mig langað til að deyja,

og beðið þess meira að segja.

En þá hefur mér hugkvæmst hátt,

að þetta líf er allt sem ég hef átt.

 

Ég hef haft kjark fram á seinustu stund,

og aldrei verið hrædd við að fara á þinn fund.

Því bið ég þig auðmjúklega herra,

láttu aldrei kjark minn þverra.

                                                      Eva lind

Fóstureyðingar.

Það er búinn að fara fram  heit umræða um fóstureyðingar núna undanfarna daga á netinu, ég hef reynt að koma því sjónarmiði mínu á framfæri að ég er ekki á móti fóstureyðingum vegna þess að ég tel að meta verði hvert mál sérstaklega og fólk eigi alls ekki að alhæfa neitt í þessum efnum.

Ég hef leyft mér það að vitna í eigin reynslu hvað þessi mál varða enda er hún mín eigin og gefur mér ágætis innsæi í þessi mál. Eitthvað fór það fyrir brjóstið á honum Magnús Ingaog benti hann mér góðfúslega á að ræða mín mál í einrúmi við einhvern (ekki veit ég af hverju ég ætti að þurfa þess) því að þetta væri ekki viðeigandi á opinberri síðu þetta þótti mér frekar fyndið þar sem að hann hafði þegar kallað mig morðingja opinberlega en þolir svo ekki að ég skuli vitna í reynslu mína og segjast ekki sátt við að vera kölluð morðingi.

Hvað finnst ykkur?

Þreytt þá því að vera veik og veik á því að vera þreytt......

Arggin ....gargin svakalega get ég orðið þreytt á sjálfri mér stundum..,,,, ég bara þoli ekki þegar ég dett ofan í svona sjálfsvorkunn og það sem meira er ég er hundleiðinleg þegar ég læt svona,,,,,,    en hvað er til ráða kannski bara að ég horfi á gamanmynd og reyni að hlæja eins og hross hnegg hnegg

Stundum reyni ég að huga um hvað ég hef það í raunin gott og hvað ég bý í yndislegu landi og hvað ég þekki mikið að yndislegu fólki.......Og stundum verð ég alveg svakalega reið og steytti hnefana framan í guð og spyr af hverju ég !!!!!!!!er ekki komið nóg,( af hverju ekki ég ) ég get semsagt verið alveg svakalega sjálfhverf,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, svo reyni ég að hugsa um alla sem hafa það mikið verr en ég eru kannski veikir og eiga engan að, eða þá sem liggja fyrir dauðanum,,,,, en á svona dögum getur það verið erfitt búhúhú grenj

Kkv grenjuskjóðan.