Bráðum verð ég stór...

Þegar hún hafði loksins fullorðnast leit hún til baka yfir farinn veg og lagði undir flatt.... Þetta voru búinn að vera viðburðarrík ár. Og allt frá því að hún mundi eftir sér var hún búinn að vera með þennan hnút í maganum.

Úr þessu ætti hnúturinn að vera orðin eins mikill hluti af henni og hjartað sjálft en einhvernmegin passaði hann illa og olli henni verulegum óþægindum það var alveg sama hvernig hún reyndi að koma sér fyrir  henni  leið ekki vel, hnúturinn var eins ofvaxið fóstur  og lítið pláss eftir fyrir nokkuð annað...............